Мен анама ешқашан айтпайтын нәрсе

Бұл фильм менің ата-анаммен, әсіресе анаммен қарым-қатынасым туралы баяндайды. Біз Бангладештің Дакка қаласында бір шаңырақ астында тұрамыз. Ұзақ уақыт бойы анам суретші болды. Ол мені поэзияға, театрға және киноға деген сүйіспеншілікке үйретті, бұл менің кәсібіме айналды. Бірақ анам 2002 жылы Меккеге үлкен мұсылмандық қажылық жасағаннан кейін ол қатты өзгерді. Ол қазір біздің пәтерде тұрады, шариғат нормаларына сүйене отырып, бұрынғы өмірінің байлығын жоққа шығарады. Ол мені үйленуге және фильм түсіруді тоқтатуға шақырады, өйткені ислам адамның кез-келген бейнесіне тыйым салады. Ол бізге бірге қажылық жасауды ұсынғанда, мен оның шақыруын қабылдадым: бұл біздің келіспеушіліктерімізді шешуге мүмкіндік болады деп, оған индуспен қарым-қатынаста екенімді айтуға уақыт табамын деп ойладым, бірақ COVID-19 пандемиясына байланысты біздің сапарымыз мүмкін болмады. Ата-анаммен жабық есік артында тұруға мәжбүр болдым, олардың денсаулығы да нашарлай бастады, ал мен анаммен ортақ нәрсе бар екенін түсінуге тырысудамын.